لرزش استخوان‌های گوش می‌تواند با هر ارتعاش صوتی نیز اتفاق بیفتد. اما صدای خود ما همیشه بلندتر از چیزی‌ست که از بیرون می‌شنویم. دلیل آن هم نزدیکی دهان و گوش‌هاست و همین عامل باعث حرکت بیشتر استخوان‌های گوش می‌شود. این مسئله باعث درهم و برهم شدن اصوات می‌شود و در نتیجه‌ی آن ما صدای خود را متفاوت از آنچه واقعا باید باشد می‌شنویم. پس در زمان شنیدن صدای خود تصوری متفاوت از آنچه به صورت عادی می‌شنویم خواهیم داشت. اما چرا ما باید به هنگام حرف زدن صدای خودمان را متفاوت بشنویم. کوهن معتقد است که افراد فکر می‌کنند صدای خود را می‌شناسند و انتظار شنیدن همان چیزی را دارند که در حافظه‌شان وجود دارد و سراغ دارند. تحقیقات متعدد نشان می‌دهد افراد تلاش می‌کنند صدای خود را طوری دستخوش تغییر کنند که بین صدای واقعی و ضبط‌ شده‌شان - از نظر خودشان - یکپارچگی ایجاد شود. به اعتقاد کوهن این مسئله باعث می‌شود افراد به هنگام صحبت در برابر میکروفون به صورت ناخودآگاه متفاوت از حالت عادی صحبت کنند. او اضافه می‌کند که زمینه‌ی درک افراد از آنچه آنها در مورد صدای خود می‌شناسند، دلیلی است که عامل ایجاد تغییر نوع صدا و صحبت کردن به هنگام ضبط صداشان می‌شود.