عفونت مزمن کلیه از حاد بسیار خطرناک‌تر است. چرا که این نوع عفونت با ایجاد اسکار و آتروفی (کوچک شدن) کلیه که به نارسایی کلیه می‌انجامد، مشخص می‌شود.
دکتر نصیری در این باره می‌گوید: در صورتی که عفونت حاد وجود نداشته باشد بیمار، بدون علامت خواهد بود و بعد از ایجاد نارسایی کلیه، علائم مربوط به آن و افزایش فشار خون ظاهر خواهد شد. البته اختلال زمینه‌ای دستگاه ادراری در کنار عفونت‌های مکرر از عوامل ایجاد عفونت مزمن کلیه محسوب می‌شود. همچنین عواملی مانند دیابت، سنگ کلیه و آسیب کلیه ناشی از داروها نیز گاهی در بروز عفونت کلیه دخالت دارند. این اورولوژیست تاکید می‌کند: حتی ممکن است در چنین شرایطی آزمایش ادرار کاملا طبیعی باشد در صورتی که عفونت فعال باشد و باکتری در ادرار وجود داشته باشد که در این صورت، کشت ادرار مثبت می‌شود.البته معمولاعفونت کلیه با رادیوگرافی ساده شکم و با دیدن کلیه‌های کوچک شده و حدود نامنظم کلیه تشخیص داده می‌شود.
وی هشدار می‌دهد: توجه داشته باشید که تخریب کلیه غیرقابل برگشت است. بی‌شک با شناسایی اختلال ساختمانی دستگاه ادراری و رفع آن و پیشگیری از عفونت‌های مکرر می‌توان از آسیب بیشتر کلیه جلوگیری کرد. درمان عفونت کلیه در صورت موفق نبودن درمان دارویی به کمک جراحی و رفع اختلال زمینه‌ای صورت می‌گیرد.
