بیماری جذام بوسیله ریفامپیسین، داپسون و کلوفازیمین
درمان میشود. واکسیناسیون با ب ث ژ (BCG) می‌تواند انسان را علاوه بر سل
در برابر جذام نیز محافظت نماید.
استفاده از آنتی بیوتیک‌ها برای سرکوب عفونت مؤثر است. استفادهٔ طولانی مدت
بین ۶ ماه تا یک سال از ۲ یا چند آنتی بیوتیک توصیه میشود. البته آنتی
بیوتیک نمی‌تواند زیان‌های عصبی جذام را برطرف نماید.
داروهای ضد التهاب شامل استروئیدها مانند داروی پردنیزون(Prednison) باعث کنترل درد در و آسیب‌های عصبی می‌شوند.
استفاده از داروی تالیدومید
نیز برای درمان غده‌ها و ضایعات پوستی به کار می‌رود. تالیدومید نباید به
هیچ عنوان توسط زنان باردار استفاده شود زیرا این دارو موجب نقص در جنین
میشود.[۱۱]
بیماران جذام از نظر میزان آلودگی به مایکوباکتریوم لپره به ۲ گروه تقسیم می‌شوند:
- خفیف (Paucibacillary) که میزان باکتری در بدنشان کمتر از ۱ میلیون است. در این بیماران تست اسمیر پوستی منفی میشود. بیمر دارای ۵ یا تعداد کمتری ضایعهٔ پوستی است. اکثر بیماران جذامی در این دسته قرار دارند.
داپسون نخستین دارویی بود که برای درمان جذام مورد استفاده قرار گرفت.
این دارو همیشه با حداقل یک داروی دیگر همراه است. این دارو با جلوگیری از
سنتز اسید فولیک
موجب جلوگیری از ازدیاد ارگانیسم در بدن میشود. دو تا از داروهای مکمل
برای کنترل جذام، ریفامپین و کلوفازیمین هستند. ریفامپین یکی از داروهای
اصلی مورد استفاده در درمان سل است و کلوفازیمین یک آنتی بیوتیک است که
توسط مکانیسم‌های ناشناخته کار می‌کند.
هر سه دارو به صورت خوراکی مصرف می‌شوند. دوز و طول مدت استفاده از دارو بستگی به این موارد دارد:
- بیماری در چه مرحله‌ای قرار دارد
- فرد بیمار کودک است یا بزرگسال
- میزان مایکوباکتریوم لپره
| نام دارو | داپسون مکانیسم عمل آن اثر باکتریوسایدی می‌باشد. با جلوگیری از سنتز فولیک اسید از رشد باکتری جلوگیری می‌کند. بخشی از رژیم ۲ دارویی برای بیماران خفیف و درمان ۳ دارویی برای بیماران شدید می‌باشد. |
| استفادهٔ بزرگسالان | بیماران خفیف:۱۰۰ میلی‌گرم در روز به صورت خوراکی و به مدت ۶ ماه
بیماران شدید: ۱۰۰ میلی‌گرم در روز به صورت خوراکی و به مدت ۲ سال |
| استفادهٔ کودکان | ۱ تا ۲ میلی‌گرم در روز |
| موارد منع مصرف | افرادی که حساسیت دارویی دارند |
| زنان باردار | ایمن بودن استفاده برای زنان باردار هنوز ثابت نشده است |
| هشدارها | در ماه نخست استفاده، باید هر هفته آزمایش شمارش سلول‌های خونی انجام
شود. سپس ماهانه و به مدت ۶ ماه آزماش شمارش گلبول‌های سفید انجام گیرد. پس
از شش ماه، اگر کاهش قابل توجهی در پلاکت‌ها، لکوسیت، یا خون رخ دهد،
شمارش گلبول‌ها متوقف شود. پلی‌نوریت (آسیب‌اعصاب محیطی) نیز ممکن است رخ دهد. |
