شاید چیزی بیش از ویروسی کشنده که به طور بالقوه بتواند میلیاردها نفر را نیست و نابود کند، تهدیدآمیز نباشد. خوشبختانه این جور چیزها در اکثریت قاطع موارد به بدمن های فیلم های «جیمز باند» محدود بوده است. کتاب «نقطه گرم» (The Hot Zone) چاپ 1995 نوشته «ریچارد پرستون»، به داستان شیوع ویروسی می پردازد که به شدت مرگبار و واگیردار است و طی چند روز 90 درصد مبتلایان را در واشنگتن می کشد و ظاهرا درمانی هم ندارد.

از قضا در سال 2011، متخصص ویروس شناس هلندی «ران فوشیر» اعلام کرد که چنین ویروسی را پرورانده است. این ویروس از نظر ژنتیکی نسخه ارتقا یافته ویروس دیگری به نام «H5N1» (مشهور به آنفلوآنزای پرندگان) است. با این که ویروس مرگبار آنفلوآنزای پرندگان می تواند برای انسان ها هم مرگبار باشد اما چون به راحتی بین انسان ها گسترش پیدا نمی کند، از سال 2002 تاکنون تنها حدود 600 مورد سرایت آن به انسان گزارش شده است. (برای قیاس، آنفلوآنزای رایج به طور معمول سه هزار نفر را در سال می کشد.)

ران فوشیر و تیمش در آزمایش های شان پی بردند این ویروس با پنج جهش در دو ژن، در شرایط آزمایشگاهی همزمان مرگبارتر و بسیار بسیار واگیردارتر است، به طوری که تقریبا 50 درصد موش های تست شده را کشت. گفتن این توضیح لازم است که عموما از موش ها برای تست های بیولوژیک استفاده می شود، زیرا بدن آنها خیلی شبیه به بدن انسان رفتار می کند.

در تست ها، ویروس اولیه به سادگی بین موش ها منتقل نمی شد اما ویروس نهایی به سادگی به تمام جمعیت انتقال پیدا کرد. اقتضای یافته های علمی این است که دست کم تحقیقات فوشیر برای دانشمندان قابل دسترس باشد، اما اگر این ویروس به دست بیوتروریست ها بیفتد، تهدید بزرگی برای بشریت خواهد بود.